ناگهان فرو ریخت نیمکت چوبی پارک..
درست مثل من در آخرین نگاهی که دلتنگ بود
هی راه می روم
هی شعر میخوانم
هی جای خالی تو را می نویسم
درختان برگ برگ اشک می ریزند
و پرندگان به چیدن تنهایی من گرد می آیند
نترس
بی راهه نمی روم
در چشمهای تو دنبال خودم می گردم
نظرات شما عزیزان:
سلام .من رضا هستم.از وبت دیدن کردم خیلی باحاله.خوشحال میشم اگه بهم یه سری بزنی
تبادل
لینک هوشمند
خبرنامه وب سایت: