A lOnE GiRL

مُهم نیست!

که تـو با مـن چـه میکنـی

بیا ببیــن

"بـَرای تـو"

من با خـودم چـه میکنـم!

در لحظــه ای گنگ و محـو كه هیچـش بـه خـاطـرم نیست

در مكانـی كـه درسـت در همیـن حـوالیـسـت

در نــاكجــاآبـــاد زمانــی ماضــی

مـن دلــم را گـم كــردم و از آن لحظــه مجهــول بـه بعـد

دیگــر ایــن مــــن ، آنِ مــــن نشـــد..

دلم که گُر گرفت و

سرم که گیج می رود و

احساسم که هذیان می گوید!!!!

اینجا کسی دیوانه است...!

نزدیک نشوید!

هیجانش واگیر دارد....

من معجزه نبودم...

تو هم نبودی...

ولی ما...

باید که برای هم اتفاق می افتادیم

تا من خیلی چیزها را یاد بگیرم...

باید یاد میگرفتم،

می توان هر روز لافِ عاشقی زد وقتی عاشق نیستی...

باید یاد میگرفتم

دیگر برای هیـــــــــچکس غرورم را زیر پا نگذارم...

به هیـــــــچکـس وابســـته نشوم ...

قلبـــــم را نبخــشم بـه هـر آدمِ بـی ارزشـی...

به چشم اعتمـــــاد کنم نه به زبان..

من باید یاد میگرفتم

"همه ی آدمها خوب نیستند"

"همه حرفها راست نیستند"

دیدار تو کشتزار نور است

آهویى بىقرار

که از لب تشنهاش

آفتابِ سحر فرو مىریزد،

دیدارت سکوت است

... آبشار پرندگانى که راه سپیده را مىجویند،

لیوانى عسل

در کف ناخدایى خسته که بوى نهنگ مىدهد،

چایى دم کشیده

(درست لحظهیى که از تمام دغدغهها فارغ مىشوى)

دیدار تو کشتزار نور است

با بزهایى از بلور

که به سوى صخره چرا مىکنند

بى آن که بدانند مىشکنند

و غبار بلور

در روحم فرو مىپاشند.

مخاطب خاااااااااااااااااااااص

سردش بود...

دلم را سوزاندم...!!!

گرمش که شد با خاکسترش نوشت خداحافظ

ناگهان فرو ریخت نیمکت چوبی پارک..

درست مثل من در آخرین نگاهی که دلتنگ بود

هی راه می روم

هی شعر میخوانم

هی جای خالی تو را می نویسم

درختان برگ برگ اشک می ریزند

و پرندگان به چیدن تنهایی من گرد می آیند

نترس

بی راهه نمی روم

در چشمهای تو دنبال خودم می گردم

چـقـدر دردنـاک اسـت....